- معرفی نویسنده گراتزیا دلدا
گراتزیا کوزیما دلدا (۱۸۷۱-۱۹۳۶) رماننویس ایتالیایی بود که در سال ۱۹۲۶ به خاطر “آثار حماسی که با عمق روانشناسی و وضوح هنری، زندگی در جزیره زادگاهش را به تصویر میکشد” به جایزه نوبل ادبیات دست یافت. او اولین زن ایتالیایی و دومین زن در تاریخ بود که به این افتخار نائل شد.
دوران کودکی گراتزیا دلدا: روایتگر زندگی در جزیره
گراتزیا دلدا در ۲۷ سپتامبر ۱۸۷۱ در جزیره ساردینیا ایتالیا به دنیا آمد. او ششمین فرزند از هفت فرزند خانواده بود و پدرش فرانچسکو دلدا زمیندار و مادرش جوزپه روزا سیما خانهدار بود.
دوران کودکی دلدا در فضایی سنتی و پدرسالارانه سپری شد. او بیشتر وقت خود را با خانواده و دوستانش در خانه میگذراند و از داستانها و افسانههایی که تعریف میکردند لذت میبرد. دوستان او در آشپزخانهی خانهی آنها جمع میشدند و داستانهایشان را به اشتراک میگذاشتند، که گراتزیای کوچک و خجالتی آنها را جذب میکرد.
دلدا در سنین پایین به خواندن و نوشتن علاقهمند شد، این علاقه او را به سمت نویسندگی سوق داد. با وجود اینکه فرصتهای آموزشی برای زنان در ساردینیا در آن زمان محدود بود (او فقط چهار سال به مدرسه رفت که برای یک دختر کافی تلقی می شد) به طور خودآموز مطالعه میکرد و رمان و داستان کوتاه مینوشت.
یکی از تجربیات مهم دوران کودکی دلدا، مرگ برادرش در سنین پایین بود. این اتفاق تأثیر عمیقی بر او گذاشت و او را با مفاهیمی مانند مرگ، فقدان و غم آشنا کرد.
دلدا از مشاهده زندگی مردم در روستای محل زندگی خود الهام میگرفت. او شاهد فقر، سختیها و مبارزات مردم بود و این تجربیات در آثار بعدی او منعکس شده است. دوران کودکی دلدا تحت تأثیر داستان ها و افسانههای غنی ساردینیا قرار گرفت که تخیل او را پرورش داد و به او در درک فرهنگ و تاریخ جزیرهاش کمک کرد.
همچنین او تأثیر سنتهای قدیمی با ریشههای تاریخی عمیق و سرنوشتهای ناخوشایند اعضای خانوادهاش شکل گرفت و او را به اعتقاد قوی به سرنوشت آغشته کرد. مضامینی مانند نیروهای غیرقابل کنترل، شور و ضعف انسانی در داستانهای او تکرار و مشاهده می شود.
دوران کودکی گراتسیا دلدا نقشی اساسی در شکلگیری او به عنوان یک نویسنده داشت. تجربیات و مشاهدات او در این دوران، منبع الهام بسیاری از آثار او بود و به او کمک کرد تا تصویری واقعی و ملموس از زندگی در ساردینیا ارائه دهد.
اولین نوشته، اولین قدم
معلمش او را تشویق کرد تا نوشتههایش را به یک روزنامه ارسال کند و در سن ۱۳ سالگی، اولین داستان دلدا منتشر شد.
در سال ۱۸۹۰، اولین داستان کوتاه دلدا با نام “روان زخمی” منتشر شد. این داستان موفقیت فوری به دست آورد و به او کمک کرد تا در دنیای ادبی ایتالیا شناخته شود. در سالهای بعد، دلدا رمانهای متعددی منتشر کرد که به خاطر توصیفات دقیقشان از زندگی روستایی در ساردینیا مورد تحسین قرار گرفتند.
آثار دلدا غالباً بر روی شخصیتهای زن قوی و مستقل تمرکز دارند که با چالشهای زندگی در جامعه سنتی ساردینیا دست و پنجه نرم میکنند. او همچنین به خاطر کاوش در موضوعاتی مانند عشق، از دست دادن، و هویت شناخته شده است.
گراتزیا دلدا مجموعه بزرگی از رمانها، داستانهای کوتاه، مقالات، نمایشنامهها و اشعار نوشت. اولین رمان او، «فیوره دی ساردینیا» (گل ساردینیا)، در سال ۱۸۹۲ منتشر شد و زمانی که «الیاس پورتولو» در سال ۱۹۰۳ به دنبال آن آمد، برای دلدا شهرت بینالمللی به ارمغان آورد و او را به دنبالکنندگان گستردهای رساند.
گزیدهای از آثار گراتزیا دلدا:
برخی از مشهورترین آثار دلدا عبارتند از:
- رمانها:
- راه خطا (۱۸۹۶)
- آنیلی (۱۸۹۸)
- الیزا کونتر (۱۹۰۳)
- نوستالژی (۱۹۰۴)
- کانستانتینا (۱۹۰۵)
- مرد ساردینی (۱۹۱۲)
- مادر (۱۹۲۳)
- پادشاه ساردینیا (۱۹۳۰)
- کوزیما (۱۹۳۷)
- مجموعه داستانها:
- در سایه نخلها (۱۹۰۹)
- زنان ساردینیا (۱۹۱۲)
- فرار (۱۹۲۱)
جایزهها و افتخارات
- جایزه نوبل ادبیات (۱۹۲۶)
- جایزه ملی ادبیات ایتالیا (۱۹۲۶)
رمان راه خطا اثر گراتزیا دلدا: سفری به اعماق عشق، خیانت و انتقام
راه خطا (Malafonte) که در سال ۱۸۹۶ منتشر شد، اولین رمان گراتزیا دلدا است.
این رمان تصویری حماسی و تکاندهنده از زندگی در جزیره ساردینیا در اواخر قرن نوزدهم ارائه میدهد و به کاوش در موضوعاتی مانند عشق، خیانت، انتقام، سنت و سرنوشت میپردازد.
داستان رمان:
در روستای خیالی مونتهکورو در ساردینیا اتفاق میافتد. پیترو پلوری، جوانی فقیر اما باهوش، عاشق ماریا، دختر ثروتمندترین خانواده روستا میشود. با وجود مخالفت خانواده ماریا، آنها به طور مخفیانه ازدواج میکنند. اما خوشبختی آنها دیری نمیپاید. سابینا، دوست صمیمی ماریا، که حسادت و کینه او را نسبت به پیترو شعلهور کرده، راز ازدواج آنها را فاش میکند.
خانواده ماریا او را طرد میکنند و پیترو مجبور به ترک روستا میشود. او در تبعید، با مردی مرموز به نام آنتی، آشنا میشود که او را به راهی از انتقام سوق میدهد. پیترو با هویتی جعلی به مونتهکورو باز میگردد و نقشهای برای انتقام از خانواده ماریا و سابینا طراحی میکند…
راه خطا داستانی پر فراز و نشیب و سرشار از احساسات قوی است. دلدا با ظرافت و مهارت، شخصیتهای پیچیدهای را خلق میکند که با چالشهای اخلاقی و عاطفی دشواری روبرو هستند. او تصویری دقیق و ملموس از زندگی در ساردینیا، با تمام سنتها، خرافات و تضادهای آن ارائه میدهد.
انتشاراتی که این کتاب را ترجمه کردند:
-
راه گمراهی ترجمه محمدعلی جمالزاده (منتشر شده در سال ۱۳۲۸)
-
مسیر گناه ترجمه محمد مغسودی (منتشر شده در سال ۱۳۴۴)
-
جاده شر ترجمه باقر جاویدی (منتشر شده در سال ۱۳۶۱)
-
گمراهی ترجمه محمود روداکی (منتشر شده در سال ۱۳۸۶)
میراث دلدا
“ساردینیا سرزمین من است و من همیشه به آن وفادار خواهم ماند.”
دلدا به خاطر به تصویر کشیدن زندگی در ساردینیا و به ویژه زنان ساردینیایی در آثارش مورد تحسین قرار گرفته است. او همچنین به خاطر تأثیرش بر نویسندگان نسلهای بعد، از جمله ماریا اورسیا و اسلوا دولوکا شناخته میشود.
همچنین او در ۱۵ اوت ۱۹۳۶ در رم درگذشت و تا به امروز به عنوان یکی از مهمترین نویسندگان ایتالیایی قرن بیستم شناخته میشود و آثارش به زبانهای متعددی ترجمه شده است.
در سال ۲۰۰۱، به مناسبت صد سالگی تولد دلدا، جزیره ساردینیا میزبان تعدادی رویداد و جشن بود. در سال ۲۰۱۲، موزه گراتزیا دلدا در زادگاهش ساساری افتتاح شد.
مطلب اولین برنده زن جایزه نوبل ادبیات در سلما لاگرلوف
- نویسنده: فاطمه طالبیان